آیا مارکس برای هزاره سوم سخن تازه‌ای درباره‌ی ادبیات و هنر دارد؟ چرا باید کار و سخن او را در این زمینه، مهم و جدی بگیریم؟ مارکس چگونه می‌تواند در خوانش لایه‌های پیچ در پیچ ادبیات ما را یاری کند؟ آیا در مارکسیسم و نظریه‌ی مارکسیستی، نظریه‌ی واحدی درباره‌ی هنر و ادبیات در کار است؟ طی صد و پنجاه سالی که از عمر پرماجرای مارکسیسم می‌گذرد، نظریه‌ی مارکسیستی ادبیات، دستخوش چه دگرگونی‌هایی شده است؟

تری ایگلتون، یکی از برجسته‌ترین منتقدان ادبی و فرهنگی روزگار ما، در این تاریخ تحلیلیِ روشن، شگفت‌آور و خوش‌خوان پاسخ‌هایی درخور و خواندنی برای این پرسش‌های اساسی فراهم می‌آورد. شاید به جرأت بتوان گفت که این کتابِ فشرده، دقیق و روشن، مهم‌ترین و کارآمدترین اثری است که در زمینه‌ی تاریخ نقد ادبی در سنت فلسفه و نظریه‌ی اجتماعی مارکسیستی از سده‌ی نوزدهم به این سو پدید آمده است.