طنز در مطبوعات کشورمان، همواره چهره‌ای مردانه داشته است. چندان که آثار زنان در نشریات طنز و یا ستون‌های طنز نشریات، زیر سایهٔ حضور پررنگ مردان و تفکر مردانه، پنهان مانده و آنچنان که درخور و شایسته است به چشم نیامده و مورد توجه قرار نگرفته است.
بررسی جنسیتی آثار طنز در مطبوعات، نشانگر شکل‌گیری تدریجی گفتمانی مردانه در این بخش از ادبیات معاصر است. سایهٔ حضور این گفتمان چنان سنگین است که شاید امروزه کمتر کسی بداند که در تاریخ طنز ژورنالیستی ما، به مرور جریانی از طنزنویسی در بین نویسندگان و شاعران زن شکل گرفته و در مراحلی، به بالندگی رسیده و با آثار مردان به رقابت پرداخته است.