یانیس ریتسوس شاعر بزرگ یونانی‌الاصل را بسیار دوست دارم. از آن رو که با شعر او زیسته و گریسته‌ام، عشق ورزیده و هجران کشیده‌ام. اندوه سربازان را از شعر او شناخته‌ام، زندانیان و تبعیدیان، زیبایی رنج زنان و کارگران را در شعر او خوانده‌ام. در هوای شعر او آنقدر سطرهای عبث بر کاغذ کشیده‌ام و تنها در نهایت، توفیق یافته‌ام، آن هم گاهی، از گریستن بگریزم. 
علامتم که دادند 
ما غایب بودیم.
نه، غایب نبودیم، حاشا کردیم. ...