بخشی از کتاب: 

حالا آن دختر شاد، کمتر می­خندید، چون کسی که دوستش داشت بلافاصله سگرمه­هاش تو هم می­رفت و انگار دارد یک بیانیه­ی هشدار­آمیز را از رو می­خواند، لفظ­قلم می­گفت: «آن که می­خندد، هنوز خبر هولناک را نشنیده است.»

حالا آن آموزگار کلاس پنجم ابتدائی پاورقی­خوان و غرق در عوالم دخترانه­اش، به جای کتاب­های «پَر» و «برباد رفته» و دیدن سریال­های محبوبش از تلویزیون سیاه­سفیدشان، شب­ها تا نزدیکی­های صبح، «پاشنه­ آهنی» می­خواند.