نویسنده در این اثر تلاش داشته تا با نگاهی پدیدار شناسانه دنیای آرمانی زنان را در درازنای تاریخ ایران قرون ششم تا دوازدهم هجری قمری کشف و درک کند. مطالعه پیش رو با درنظر گرفتن سایه سنگین مهم ترین هجوم های تاریخ ایران راجع به تیپ شناسی آرمانی زنان است اما بی ارتباط با خواست های مردان نیست، چرا که همواره زن و مرد همچون دو آینه روبرو تصاویری درهم تنیده و متعدد را از خود و دیگری منعکس می کنند. از آن جا که در تاریخ ایران، زنان به دلایلی چند پوشیده روی و پوشیده نام بوده و از آنها کمتر سخن گفته شده نویسنده بر اساس داستان های عامیانه سعی کرده است زیست جهانِ خاموش زنان را دریابد و صدای آنها را بشنود. بر اساس این مطالعه می توان گفت دنیای بدون مرد/شهر پریان، زندگی عاشقانه و حاضر شدن در صحنه های پیکار برای تغییر سرنوشت تاریخی از مهم ترین دغدغه های زنان است. مطالعه ای از این دست در قلمرو پژوهش های تاریخی ایران سابقه ندارد.