ردیف موسیقی اصیل ایرانی به روایت های مختلف و با شعرهای گوناگون منتشر شده و به ثبت رسیده است، اما برای آموزش کودکان و نوجوانان چه باید کرد؟ این پرسش دغدغه همیشگی مبتکر این طرح، علی مومنیان و نگارنده ی این سطور بوده و هست. طبق تحقیقات به عمل آمده آن گونه که شایسته است درباره ی آموزش ردیف موسیقی ایرانی به کودکان اثری منتشر نشده و آن چه موجود است، به صورت پراکنده بخش هایی از این آموزش ها را نه در حد درک و فهم نوآموزان کم سن وسال ارائه داده است. بر این عقیده ام که در سرزمین ما نوعی تک صدایی موروثی روایت های گوناگون ادبی و هنری را محدود می کند. اگر از کودکان مان انتظار داشته باشیم که ضمن فراگیری هنر، با آن ارتباط برقرار کنند و کسب لذت نمایند. باید یادمان باشد که کودکان دینا را مانند ما نمی بینند. شادتر ساده تر و بی آلایش ترند لذا لازم است علاوه بر ساده کردن ردیف موسیقی ایرانی شعرهای قابل درک تری هم در اختیارشان قرار دهیم. شایان ذکر است که غرض به هیچ روی سهل انگاری و بی محتوایی نیست. هدف تصویری بودن اشعار، ملموس و ساده بودن آن ها و گرفتن نبض احساس کودکان در عین بهره بردن از عناصر زیبایی سخن و صور خیال است.