امروزه میدانیم که روانشناسی با ادعای تفسیر و آسیب شناسی مشکلات و ارائه ی راهکارهای مختلف به تمام عرصه های زندگی ما،از روزمرگی گرفته تا قلمرو خانواده،سازمان دهی محیط کار،شرکتهای خدماتی،تبلیغاتی،نهادهای مدنی و.....ورود کرده است.اکا آیا این گفتتمان موفق بوده و آیا به نجات انسان مدرن کمک کرده است؟در بخشی از این کتاب می خوانیم:روان شناسی ار دیدگاه نقدگرایانه ی مدرنیته،بیان فردگرایی اتمیستی است و همان بیماریهاییی را که مدعی شفادادان آن می باشد،ایجاد و یا تشویق می کند.بنابراین در حالی که روانشناسی ظاهرا به مشکلات فزاینده ی ما در ورود یا ماندن در روابط اجتماعی می پردازد و به راه حل کمک می کند،در واقع تشویق می کند نیازها و ترجیحات خود را مهم تر از تعهدات خود نسبت به دیگران بدانیم.

اکساندر کویره:تراژدی روح مدرن عبارت از این است که معمای جهان هستی را حل کرده است اما آن را با معمای خودش جایگزین می کند.